Dag 3
Door: Remke, Auwkje, Anke, Lisanne, Lemke en Janne
25 Februari 2016 | Bosnië en Herzegovina, Konjic
Na een gezellige karaokeavond begonnen we weer fris en fruitig aan dag 3!
Op de planning stond een bezoek aan het lokale ziekenhuis in Konjic. Vier leerling-verpleegkundigen uit Bosnië waren met ons mee gegaan om nog wat vragen te beantwoorden. Na een korte introductie werden we in twee groepen verdeeld en kregen we een rondleiding door het ziekenhuis. Zo kwamen we op de interne afdeling, chirurgie en op de IC. Een klein kamertje zonder apparaten, gordijnen en privacy. Zo mochten we met twaalf man de kamer uitgebreid bekijken, terwijl patiënten op bed lagen.
Na de IC kwamen we uit op de operatiekamers. Dit houdt in; een vier-persoonskamer waar we zo binnen konden lopen. Zo lag er een vrouw die net geopereerd leek te zijn en een patiënt met een laken er over heen, overleden dus. Dit zagen we onder andere aan de tenen die bloot lagen...
We namen nog een kijkje op de Spoedeisende hulp, kinderafdeling en bloedpost. We konden overal een kijkje nemen.
Toen we buiten stonden te wachten, zagen we de overleden patient die we ook op de OK zagen liggen, naar buiten worden gereden. Nieuwsgierig als we waren zagen we hoe deze patiënt naar een schuurtje (voor hun een mortuarium) werd gebracht. Het laken werd er al half afgetrokken voordat de deur dicht werd getrokken. Een patientenbandje zagen we aan de teen hangen.
Tijdens het wachten in de kou (gevoelstemperatuur -16,5 ;)) hebben we de Bosnische studenten uitgehoord. Zo liepen zij maar twee uur stage in het ziekenhuis per week, dragen ze dezelfde uniformen als doktoren, zijn ze heel bescheiden en trots op hun ziekenhuis.
Na een goed verzorgde lunch en een presentatie over ons ziekenhuis aan een aantal medewerkers van het Bosnische ziekenhuis, bezochten we op een andere locatie een kinderpoli. Nette kamertjes waar kinderen onder andere injecties krijgen.
Hierna vertrokken we naar een fysiopraktijk, wat indruk op ons maakten. De kelder stond vol met water en schimmel, in de muren zaten kogelgaten en ook in de praktijk zelf zag het er armoedig en niet-ergonomisch uit. Geld om te verbouwen is er niet.
Als laatste bezochten we een ambulante post. Hier hadden we contact met een arts-assistent. In Nederland vergelijkbaar met een wijkverpleegkundige. Interessant hoe ze daar in een primitief gebouw haar patiënten helemaal alleen verzorgd.
Na veel verschillende indrukken, was het tijd voor een historische excursie in Jablanica met hierna cappuccino voor 75 cent.
Zoals dat in Bosnië gaat, liep de dag niet helemaal volgens planning, maar toch komt dat hier steeds weer goed! Want wat was het een indrukwekkende en bijzondere dag die wij niet snel zullen vergeten.
We zijn benieuwd naar wat voor Bosnisch hoogstandje we zo weer geserveerd zullen krijgen.
Tot morgen!
Op de planning stond een bezoek aan het lokale ziekenhuis in Konjic. Vier leerling-verpleegkundigen uit Bosnië waren met ons mee gegaan om nog wat vragen te beantwoorden. Na een korte introductie werden we in twee groepen verdeeld en kregen we een rondleiding door het ziekenhuis. Zo kwamen we op de interne afdeling, chirurgie en op de IC. Een klein kamertje zonder apparaten, gordijnen en privacy. Zo mochten we met twaalf man de kamer uitgebreid bekijken, terwijl patiënten op bed lagen.
Na de IC kwamen we uit op de operatiekamers. Dit houdt in; een vier-persoonskamer waar we zo binnen konden lopen. Zo lag er een vrouw die net geopereerd leek te zijn en een patiënt met een laken er over heen, overleden dus. Dit zagen we onder andere aan de tenen die bloot lagen...
We namen nog een kijkje op de Spoedeisende hulp, kinderafdeling en bloedpost. We konden overal een kijkje nemen.
Toen we buiten stonden te wachten, zagen we de overleden patient die we ook op de OK zagen liggen, naar buiten worden gereden. Nieuwsgierig als we waren zagen we hoe deze patiënt naar een schuurtje (voor hun een mortuarium) werd gebracht. Het laken werd er al half afgetrokken voordat de deur dicht werd getrokken. Een patientenbandje zagen we aan de teen hangen.
Tijdens het wachten in de kou (gevoelstemperatuur -16,5 ;)) hebben we de Bosnische studenten uitgehoord. Zo liepen zij maar twee uur stage in het ziekenhuis per week, dragen ze dezelfde uniformen als doktoren, zijn ze heel bescheiden en trots op hun ziekenhuis.
Na een goed verzorgde lunch en een presentatie over ons ziekenhuis aan een aantal medewerkers van het Bosnische ziekenhuis, bezochten we op een andere locatie een kinderpoli. Nette kamertjes waar kinderen onder andere injecties krijgen.
Hierna vertrokken we naar een fysiopraktijk, wat indruk op ons maakten. De kelder stond vol met water en schimmel, in de muren zaten kogelgaten en ook in de praktijk zelf zag het er armoedig en niet-ergonomisch uit. Geld om te verbouwen is er niet.
Als laatste bezochten we een ambulante post. Hier hadden we contact met een arts-assistent. In Nederland vergelijkbaar met een wijkverpleegkundige. Interessant hoe ze daar in een primitief gebouw haar patiënten helemaal alleen verzorgd.
Na veel verschillende indrukken, was het tijd voor een historische excursie in Jablanica met hierna cappuccino voor 75 cent.
Zoals dat in Bosnië gaat, liep de dag niet helemaal volgens planning, maar toch komt dat hier steeds weer goed! Want wat was het een indrukwekkende en bijzondere dag die wij niet snel zullen vergeten.
We zijn benieuwd naar wat voor Bosnisch hoogstandje we zo weer geserveerd zullen krijgen.
Tot morgen!
-
25 Februari 2016 - 21:01
Jacqueline Brok:
Wat een indrukwekkende verhalen zeg! Een reis om nooit te vergeten. Veel plezier nog en zorg goed voor elkaar xx -
25 Februari 2016 - 22:27
Iedje Peters:
Wat een ervaring en hoe anders dan in de Nederlandse ziekenhuizen. Eigenlijk is het niet te vergelijken of zien jullie toch wel overeenkomsten? Nog een paar leerzame dagen toegewenst jullie allemaal. -
26 Februari 2016 - 09:05
Monique Kuijpers:
Jeetje, jullie hebben genoeg stof om over na te praten met elkaar. Men leeft hier op alle fronten decennia terug in de tijd. Ik kan me indenken dat jullie handen jeuken om hier hulp te bieden en het verschil te kunnen maken. Indrukwekkend hoor.
Ben benieuwd war de laatste dag jullie nog zal brengen.
Groetjes, Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
